ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း စိတ္ကူး နွင့္ လက္ေတြ ့

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း သည္ ျမန္မာ့လြတ္လပ္ေရး ဗိသုကာ ျဖစ္သည္ ။ လြတ္လပ္ေရး ဗိမာန္ကုိ တည္ေဆာက္ေပးသူ ဟု ဆိုလိုသည္။ သို႔ေသာ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ လြတ္လပ္ေရး ဗိမာန္ကို တည္ေဆာက္ေပးရံုမ်ွသာ ေပးခဲ့သည္ မဟုတ္။ ထိုဗိမာန္ၾကီး အဓြန္႔ရွည္စြာ တည္ျမဲေစရန္ အလို႔ငွာ အနာဂတ္ကို ေျမွာ္၍ လူမႈေရး၊ စီးပြားေရး စနစ္တို႔ကို ပါ ခ်မွတ္ေပးခဲ့သူ ျဖစ္သည္။

တရံေရာ အခါက ကၽြန္ုပ္တို႔သည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ၏ ဆိုရန္တိုဗီလာ စီမံကိန္း ဟု မၾကာခဏ ေျပာခဲ့ၾက ဆိုခဲ့ၾကသည္။ ထိုစီမံကိန္း ၏ အစဥ္ကို လိုက္၍ ေလးနွစ္ စီမံကိန္း၊ ငါးနွစ္စီမံကိန္း စသည္တို႔ကိုလည္း ခ်မွတ္ခဲ့ၾက ပါ၏။ သို႔ရာတြင္ ကိုယ္ထိ လက္ေရာက္ ေဆာင္ရြက္ ၾကေသာ အခါ စီမံကိန္း၏ ရည္ရြယ္ခ်က္က တစ္ျခား၊ မိမိ လုပ္ခ်င္ရာ က တစ္ျခားနွင့္မို႔ ငါးသိုင္းမ်ား ဟင္းဟုန္ ျဖစ္ကုန္ ၾကရသည္ သာမက ေနာက္ဆံုး၌ ဝိဝါဒ အမ်ိဳးမ်ိဳး ေပၚေပါက္၍ ျပည္ေထာင္စု တည္း ဟူေသာ အစုအေပါင္း ၾကီးမွာ အစိတ္စိတ္ အမႊာမႊာ ျဖစ္ရေတာ့ မည္ သို႔ ရွိခဲ့ ေလသည္။

ယင္း အျဖစ္အပ်က္ကို ေကာင္းစြာ ဆင္ျခင္၍ ယခု အခါ ရည္မွန္းခ်က္ တို႔ကို အခိုင္အမာ ခ်မွတ္ျပီးလ်ွင္ စီးပြားေရး၊ လူမႈေရး တို႔ကို ျပန္လည္ ထူေထာင္လ်က္ ရွိေနေပရာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ အေျမာ္အျမင္တို႔သည္ ကၽြႏု္ပ္တို႔ ၏ လုပ္ပံုလုပ္နည္း မ်ား စနစ္က်ေအာင္ လမ္းညႊန္လိမ့္မည္ ဟု ယံုၾကည္ ပါသည္။

၁၉၄၇ ႏွစ္ ဇြန္လ ၆ ရက္ေန႔ တြင္ ယခု ျပည္လမ္း စာေပ ဗိမာန္ တည္ရာ ဆိုရန္တိုဗီလာ အေဆာက္အဦ၌ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ အစိုးရ အရာရွိမ်ားနွင့္ အရာရွိမဟုတ္သူ လူထု ေခါင္းေဆာင္မ်ားကို ဖိတ္ၾကား၍ ျမန္မာႏိုင္ငံ ျပန္လည္ ထူေထာင္ေရး အတြက္ အစည္းအေဝးၾကီး တစ္ခုကို ဦးေဆာင္ျပီးလ်ွင္ က်င္းပခဲ့ေလသည္။ ထို အစည္းအေဝး ၾကီးကို ေခၚရျခင္း အေၾကာင္းမွာ
လြတ္လပ္စ ျမန္မာႏိုင္ငံကို နွစ္နွစ္တာ ကာလ အတြင္း မူလ အေျခအေနသို႔ ျပန္ေရာက္ေလေအာင္ နိမ့္က်ေသာ စီးပြားေရး အေျခအေနကို မည္သို႔ ျမွင့္တင္ရမည္ ဆိုေသာ ျပႆနာ ကို စဥ္းစားၾကဖို႔ ျဖစ္သည္။

 ယင္းျပႆနာကို စဥ္းစားရာ၌ ေရွးဦးစြာ ( ၁ ) ျမန္မာႏိုင္ငံ စီးပြားေရး အေျခအေနကို တိတိက်က် သိရွိ ရေလေအာင္ စာရင္းအင္း အခ်က္အလက္မ်ား ရွာေဖြ ေပးရန္။ ( ၂ ) ထို အခ်က္အလက္မ်ားကို မွီ၍ အၾကံဥာဏ္ေပးေသာ စီးပြားေရး စီမံကိန္း မ်ားကို ေရးဆြဲရန္။ ( ၃ ) စီမံကိန္းမ်ားတြင္ သံုးစြဲဖို႔ရာ ဘ႑ာေငြေၾကး ရွာေဖြရန္။ ( ၄ ) စီမံကိန္း ျဖစ္ေျမာက္ ေစဖို႔ရာ နည္းလမ္းမ်ားကို ရွာေဖြရန္။ ( ၅ ) ထိုထိုေသာ စီမံကိန္းမ်ားကို စုေပါင္း စစ္ေဆး ညွိႏိႈင္း၍ အတည္ျပဳ ဆံုးျဖတ္ရန္ ဆိုင္ရာ ဆိုင္ရာ အဖြဲ႔မ်ား ဖြဲ႔စည္းၾကမည္ ဟု သေဘာတူ ၾကေလသည္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္အား သူ၏ ေက်ာင္းေနဘက္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားက အေတြးသမား အေငးသမား ဟုသာ ယူဆခဲ့ၾကသည္။ သို႔ရာတြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ ၁၉၄၀ ျပည့္နွစ္ မွ စ၍ ျမန္မာနိုင္ငံ လြတ္လပ္ေရးကို ရည္စူး၍ ေတာ္လွန္ေရး လုပ္ငန္းၾကီးကို တီထြင္ ေဆာင္ရြက္ လာခဲ့ရာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ အေတြ႔အၾကံဳ တို႔သည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္အား လက္ေတြ႔ သမားၾကီး ျဖစ္ေအာင္ ဖန္တီး ခဲ့ေလျပီ။ ထို႔ေၾကာင့္ ထိုေန႔ ထိုရက္က နွစ္နွစ္ စီမံကိန္း ၾကီး အတြက္ စိတ္အား ထက္သန္ စြာျဖင့္ စကား အခ်ိီးမ်ားကို ေျပာဆိုေနေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ သည္ လက္ေတြ႔ သမားၾကီး ျဖစ္၍ ေနေခ်ျပီ။

ကၽြန္ေတာ္ ယခု သတိရသမ်ွ ျပန္၍ ေတြးၾကည့္လိုက္ေသာ အခါ အစည္းအေဝး စရန္ လူစံုျပီ ဆိုသည္နွင့္ တျပိဳင္နက္ ဂ်ပန္ ေခတ္အတြင္းက အခက္ အခဲ မ်ိဳးစံုကို ၾကံဳေတြ႔ခဲ့ဖူးေသာ အရာရွိ ၾကီးငယ္ အေပါင္း တို႔မွာ ခဲမွန္ဖူးေသာ စာသူငယ္ ကဲ့သို႔ ရွိၾကေလရာ ေနာက္ထပ္ ေတြ႔ၾကံဳ ရမည့္ အခက္အခဲမ်ားကို မည္သို႔ ခုန္ပ်ံ ေက်ာ္လႊား ႏိုင္ပါမည္ နည္း ဟု ေတြးေတာ ေနၾကပံု ရပါသည္။ ခါခ်ဥ္ ေကာင္ မာန္ၾကီး၍ ေတာင္ၾကီး ျဖိဳမည့္ၾကံ ခါးက မသန္ ဟူေသာ စကားကို လက္သံုး စကားျပဳ၍ ေျပာဆို ေနၾကသည္။
ဂ်ပန္ ေခတ္ အတြင္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႏွင့္ အတူ ဆက္ဆံ၍ အလုပ္လုပ္ ခဲ့ၾကသူ အရာရွိၾကီး မ်ားသည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ လုပ္ရည္ ကိုင္ရည္ကို မ်ားစြာ ေလးစား ၾကသည္။ သို႔ေသာ္ အခ်ိဳ႕ အခ်ိဳ႕မွာမူကား ဂ်ပန္ ေခတ္ အတြင္းက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ လုပ္ပံု ကိုင္ပံု ကို ကိုယ္ေတြ႔ ေတြ႔ရသူမ်ား မဟုတ္ေခ်။ အခ်ိဳ႕ကား ဂ်ပန္ေခတ္ အတြင္း ဆင္းမလား ျမိဳ႕၌သာ ေနထိုင္ ခဲ့ၾကသည္ ျဖစ္ရာ ျမန္မာ့ ဒုကၡ ဟူသည္ကို တစ္ဆင့္ စကားသာ ၾကားဖူး ၾကသည္။ ဂ်ပန္ေခတ္ ၌ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဆင္းဆင္းရဲရဲ ငတ္ငတ္ ျပတ္ျပတ္ ႏွင့္ အႏၱရာယ္ အသြယ္သြယ္ အၾကားတြင္ စြန္႔စြန္႔စားစား လုပ္ခဲ့ရပံုကို သူတို႔သည္ ဒႏၱာရီ စကား ကဲ့သို႔သာ ေအာက္ေမ့ ေနၾကပါလိမ့္မည္။ အခ်ိဳ႕ကလည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ သူတို႔ မ်က္စိ ေအာက္၌သာ ၾကီးျပင္းလာသူ ျဖစ္၍ ရုတ္တရက္ အားျဖင့္ အထင္မၾကီး ႏိုင္ၾကပါ။ ဤအျခင္းအရာ မ်ားကို ေထာင့္ၾကားမွ ေန၍ အကဲခတ္ ေနရသူ သဲထိတ္ ဖိုလိႈက္ ရုပ္ရွင္ဇာတ္လမ္း တစ္ခုကို ၾကည့္ေနရသူ ကဲ့သို႔ ဤ တစ္ခန္း ျပီးလ်ွင္ ေနာက္တစ္ခန္း မည္သို႔ လာလိမ့္မည္ကို တထင့္ထင့္ ႏွင့္ ေစာင့္ေျမွာင္ေန ရပါသည္။ သို႔ေသာ္ ေယဘုယ် ပရိသတ္မွာကား ဗိုလ္ခ်ဳပ္ အေပၚ ေျမွာ္လင့္အားကိုး လ်က္ ရွိၾကမည္မွာ အမွန္ပင္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္က ေရွးဦး မိန္႔ခြန္းကို ေျပာၾကား လိုက္ေသာ အခါ၌ မူကား အရာရွိ ၾကီးငယ္ မေရြး တို႔သည္ လႈပ္လႈပ္ ရြရြ ႏွင့္ စိတ္အား တက္ၾကြ လာေသာ အမူအရာကို ျပလာ ၾကပါသည္။ ေစာေစာ ပိုင္းက သို႔ေလာ သို႔ေလာ ျဖစ္ေနေသာ စိတ္တို႔သည္ လြင့္ပါး သြားခဲ့ဟန္ တူပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ခင္မင္သူ အရာရွိ ၾကီးငယ္ တို႔အား ခ်ဥ္းကပ္၍ သူတို႔ ၏ သေဘာထားကို ေမးျမန္း မိသည္။ ေလာကြတ္ စကားပင္ မေျပာတတ္သူ တစ္ဦးက သူ၏ ပကတိ တည္ျငိမ္ေသာ အမူအရာျဖင့္ “က်ဳပ္တို႔ဟာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရဲ႕ အေျမာ္အျမင္ေတြကို အထင္ ေသးစရာလို႔ သေဘာ မထားႏိုင္ ပါဘူး။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဟာ ငယ္ပင္ ငယ္ေသာ္လည္း အေတြ႔ အၾကံဳက က်ဳပ္တို႔ထက္ စံုတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ သူ႔ကို လက္ေတြ႔ သမား တစ္ဦး ရယ္လို႔ ဆိုျပီး ေလးစားပါတယ္။ သူ႔လို ပုဂၢိဳလ္ မ်ိဳးကို ေရွ႕က ထားျပီး လုပ္ရရင္ က်ဳပ္တို႔ လုပ္အား ရွိပါတယ္” ဟု ေျပာပါသည္။ အစ ပထမက စိတ္အား ေလ်ာ့ေတာ့မည္ ကဲ့သို႔ ျဖစ္ေနၾကေသာ အမႈ ေဆာင္ တာဝန္ ရွိသူ ပုဂၢိဳလ္ မ်ားသည္ စိတ္အား ထက္သန္ေသာ အမူ အရာျဖင့္ လန္းဆန္း လာၾကပါသည္။ ဖ်တ္ဖ်တ္ လတ္လတ္ ရွိလာၾက ပါသည္။
သို႔ေသာ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေျပာစကား ထဲတြင္ ထိုသို႔ေသာ အရာရွိ ၾကီးငယ္တို႔အား ေျမွာက္ထိုး ပင့္ေကာ္ နွင့္ ေျပာသြားသည့္ စကားမ်ိဳး မပါပါ။ မည္သူ အား မည္သို႔ ခ်ီးျမွင့္မည္ ဆိုေသာ ဘဝင္ ေလဟပ္ေစမည့္ စကားမ်ားလည္း မပါပါ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ နိဒါန္း ခ်ီေသာ စကားမွာ လြတ္လပ္ေရး ရျပီးလ်ွင္ ေခတၱ အနားယူ ဦးမည္ဟု စိတ္ကူးထားသူ မ်ားကို ပင္ လ်ွင္ အနားမယူ ၾကပါနွင့္ ဦး ၊ လုပ္စရာ ရွိသည္တို႔ကို လုပ္ၾကပါဦး၊ ခြင့္စာ တင္ထား မိေသာ္ ထိုခြင့္စာ မ်ားကို ႏုတ္သိမ္းေပးၾက ပါဦး၊ ယခု အခ်ိန္ဟာ ေသေရး ရွင္ေရး ကဲ့သို႔ အေရးၾကီး ေနပါသည္ ဟူေသာ ဖုတ္ပူ မီးတိုက္ စကားမ်ိဳးသာ ျဖစ္သည္။

သို႔ေသာ္ သူတို႔ အထူး သေဘာက် မိေသာ စကားမ်ားစြာ ပါပါသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က ပါရဂူ တို႔ႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း ၍ “ပါရဂူ ဆိုတိုင္း ဘယ္ေတာ့မွ မမွား ႏိုင္ဘူး လို႔ မထင္ပါနဲ႔။ ပါရဂူ ဆိုတာလဲ က်ဳပ္တို႔လို လူေတြ ပါပဲ။ က်ဳပ္တို႔ ၾကည့့္ရမွာက သာမာန္ လူေတြရဲ႕ အေျခအေန ကို ၾကည့္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ပါရဂူ တို႔ရဲ႕ ထင္ျမင္ခ်က္ကို ေလးစား ရပါတယ္။ သာမာန္ လူေတြ ဆိုတာကလဲ သူတို႔ရဲ႕ ထင္ျမင္ခ်က္ကို အမ်ားၾကီး အထင္ၾကီး ၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ လက္ေတြ႔က အေရးၾကီးတယ္။ သာမာန္ လူေတြရဲ႕ အက်ိဳးတရား နဲ႔ ကိုက္ညီတဲ့ လက္ေတြ႔ လုပ္ငန္းကိုသာ က်ဳပ္တို႔ ဦးစား ေပးရဖို႔ ရွိပါတယ္” စသျဖင့္ အဓိပၸာယ္ ရွိေသာ စကားတို႔ကို ေျပာၾကား ပါသည္။

ထို႔ေနာက္ စာရင္း အင္းမ်ား ေကာက္ရန္ ကိစၥ ၌လည္း စာရင္းအင္း ၌ ေတြ႔ရွိခ်က္တိုင္းသည္ လက္ေတြ႔ႏွင့္ ညီညြတ္ခ်င္ မွ ညီညြတ္ပါသည္။ စာရင္း အင္း ဆိုသည္မွာ မ်ားေသာ အားျဖင့္ ပ်မ္းမ်ွေၾကး ကို ရွာေလ့ ရွိသည္။ ပ်မ္းမ်ွေၾကး အားျဖင့္ စာရင္း မွန္ပင္ မွန္မည္ ျဖစ္ေသာ္လည္း လက္ေတြ႔ ၌ မူကား ပ်မ္းမ်ွေၾကး ထဲတြင္ ပါေနသည့္ အတိုင္း ျဖစ္ခ်င္မွ ျဖစ္တတ္သည္ ဆုိေသာ အခ်က္ကိုလည္း ေျပာဆို သြားေလသည္။

ကၽြန္ေတာ္၏ အေတြ႔အၾကံဳမွာ ျဗိတိသ်ွ ေခတ္၌ စိုက္ပ်ိဳးေရး ပါရဂူ တို႔သည္ ခရစ္နွစ္ ၁၈၉၀ ေလာက္မွ စ၍ ေတာင္သူ လယ္သမား ဘဝ အေျခအေန တိုးတက္ ေစဖို႔ရာ ၾကံဆ ၾကသည့္ သေဘာတရား အမ်ိဳးမ်ိဳး တို႔ကို စာရင္း အင္း ဇယား မ်ား၌ လည္းေကာင္း၊ အစီရင္ ခံစာ မ်ား၌ လည္းေကာင္း၊ စာရြက္ စာတမ္း မ်ား၌ လည္းေကာင္း၊ က်မ္းၾကီး က်မ္းခိုင္ မ်ား၌ လည္းေကာင္း ေရးသား တင္ျပခဲ့ၾကပါသည္။ ထို ပုဂၢိဳလ္တို႔၏ ေစတနာ အရင္းခံကို ကၽြန္ေတာ္ ယံုမွား သံသယ မျဖစ္မိပါ။ သို႔ေသာ္ ထိုသို႔ ေသာ ပါရဂူတို႔ ေပးသြားၾကသည့္ အၾကံအစည္ တို႔မွာ အဂၤလိပ္ ေျပးေသာ ၁၉၄၂ ခုနွစ္ အထိ လက္ေတြ႔အားျဖင့္ အေကာင္အထည္ မေပၚခဲ့ပါ။

ထိုေခတ္က ႏိုင္ငံျခား အရင္းရွင္ ေျမရွင္တို႔၏ အတိုက္အခံ အင္အား ေၾကာင့္ ပါရဂူတို႔၏ အၾကံ မေအာင္သည္လည္း ရွိေပမည္။ သို႔ေသာ္ ေတာင္သူ လယ္သမားတို႔ သက္သာ ေခ်ာင္ခ်ိေရး အတြက္ ပါရဂူ တို႔ စီစဥ္ခဲ့ေသာ အမေတာ္ ေၾကး အက္ဥပေဒ ၏ သေဘာသြား တို႔မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ကဲ့သို႔ လက္ေတြ႔ ေဆာင္ရြက္ ေပးေနရေသာ မႈထမ္းရာ ထမ္းတို႔ အဖို႔ ရည္ရြယ္ရင္း ေရာက္ေအာင္ ဘာမ်ွ လုပ္၍ မရသည္ကို ကိုယ္ေတြ႔ ေတြ႔ခဲ့ ရပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ပါရဂူတို႔ ၾကံဆတိုင္း လုပ္၍ ကိုင္၍ ရျပီဟု မဆိုႏိုင္သည္ ကို ကၽြန္ေတာ္ ေကာင္းစြာ နားလည္ ခဲ့ရပါသည္။

အရာရွိ ပိုင္းတြင္ မိမိ လုပ္ငန္းကို မိမိ နားလည္ ၾကေသာ ပုဂၢိဳလ္တို႔ မ်ားစြာ ရွိသည္။ ထို ပုဂၢိဳလ္ တို႔သည္လည္း ပါရဂူတို႔၏ အၾကံဥာဏ္ ဆိုသည္မွာ တုတ္ျပီးေဆး၊ ဓားျပီးေဆး ကဲ့သို႔ အေရးက် လ်ွင္ ထိပ္ကြဲ ေခါင္းျပဲ တတ္ေသာ သေဘာကို ေကာင္းစြာ ရိပ္စား မိၾကပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ထို ပုဂၢိဳလ္တို႔က ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ၏ အဆိုကို အလြန္ သေဘာက် ၾကပါသည္။

သို႔ေသာ္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္သည္ ပါရဂူတို႔ကို ျပက္ရယ္ ျပဳေနသည္လည္း မဟုတ္ပါ။ ရွဳတ္ခ်ေနသည္လည္း မဟုတ္ပါ။ ဖယ္ထုတ္ ေနသည္လည္း မဟုတ္ပါ ။ တကယ့္ အေျခအေနကို ျပဆိုေသာ စာရင္း အင္းႏွင့္ တကြ အေၾကာင္း ျခင္းရာ မ်ားကို ဗုိလ္ခ်ဳပ္သည္ မထီေလးစား မျပဳတတ္ပါ။ တတ္သိ နားလည္ေသာ ပုဂၢိဳလ္တို႔၏ အၾကံဥာဏ္ကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ ဖယ္ရွားေလ့ မရွိပါ။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ ေျပာဆိုေနသည္မွာ သေဘာတရား နွင့္ လက္ေတြ႔ ကိုက္ပါေစ ဟူေသာ သေဘာ အဓိပၸာယ္ ျဖစ္ပါသည္။

အစိုးရ အရာရွိ ဆိုသည္မွာ ေအာက္သက္ ေက်သူလည္း ရွိပါသည္။ မေက်သူ လည္း ရွိပါသည္။ အခ်ိဳ႕ ေအာက္သက္ ေက်သူတို႔သည္ သေဘာတရား ေရးရာကို ျခံဳ၍ မၾကည့္တတ္ပါ။ သစ္ေတာကို ကၽြမ္းက်င္သည္ ဆိုေသာ္လည္း သစ္ပင္ တစ္ပင္ စီကို သာလ်ွင္ ျမင္တတ္ ၾကသည္။ သစ္ပင္ အေပါင္း အစုတည္း ဟူေသာ အျဖစ္သနစ္ကို မျမင္ တတ္ၾကေခ်။ အခ်ိဳ႕ ေအာက္သက္ မေက်သူတို႔ ကား ကံအားေလ်ာ္စြာ ရာထူးၾကီး တို႔ကို ရရွိ ေနၾကပါ ေသာ္လည္း အုပ္ခ်ဳပ္ေရး သေဘာ တရား အဆီ အနွစ္တို႔ကို နားလည္ ၾကသူမ်ား မဟုတ္ပါ။

ဤကဲ့သို႔ အေထြေထြ အထူးထူးေသာ သေဘာ ရွိသည့္ အရာရွိ ေလာကတြင္ ရံုးတြင္းစာ အမွတ္ ျဖင့္သာ စကၠဴေပၚတြင္ အမိန္႔ခ်၍ စီမံကိန္း ထုတ္တတ္ ၾကေသာ သူတို႔လည္း ရွိသည္။ ထိုပုဂၢိဳလ္ တို႔သည္ သူ႔ထံ တက္လာေသာ အစီရင္ခံစာ မ်ားကို ၾကည့္၍ အားလံုး လုပ္ငန္း ေခ်ာေမာစြာ ေအာင္ျမင္ ေနျပီ ဟုသာ ယူဆ တတ္ပါသည္။ ဤကား သေဘာတရား နွင့္ လက္ေတြ႔ကို ဟပ္၍ မၾကည့္တတ္ျခင္း သာဓက တစ္ရပ္ပင္ ျဖစ္သည္။ ယင္း သဘာဝတို႔ကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ ေကာင္းစြာ ရိပ္စား နားလည္ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အခ်ိဳ႕က ဗုိလ္ခ်ဳပ္အား ကပ္၍ မရဘူး ဟု ေျပာၾကသည္။
 ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ ပုဂၢလ ဓိ႒ာန္ကို မၾကည့္ဘဲ ၊ ဓမၼဓိ႒ာန္ ကိုသာ ၾကည့္တတ္သည္။ လုပ္ငန္း ေနရာ မက်လ်ွင္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္အား မည္သို႔မ်ွ က်ေလာက္ေအာင္ ႏွဴးေသာ္လည္း မရႏိုင္ေခ်။ ဤသည္ကို ရည္၍ ထိုသို႔ ဆိုၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ အလုပ္ကို မွန္မွန္ကန္ကန္ ရိုးရိုး တန္းတန္း လုပ္တတ္သူ တို႔ကား ထိုအေၾကာင္း ေၾကာင့္ပင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကို ၾကည္ညိဳၾကေလသည္။

ဂ်ပန္ေခတ္၌ အတြင္းဝန္ ရံုးတြင္ အလုပ္လုပ္ခဲ့ဖူးသူ တို႔က မၾကာခဏ အတြင္းဝန္ ရံုး လုပ္ထံုး ( Secretariat Procedure ) ဆိုသည္ကို ေျပာေလ့ေျပာထ ရွိၾကသည္။ ထိုသူတို႔တြင္ အခ်ိဳ႕သည္ လုပ္ထံုး လုပ္နည္း ရံုးထံုးစံ တို႔ကို သူတပါးအား ရစ္ပတ္ ခ်ည္ေနွာင္၍ လူမလႈပ္ႏိုင္ေအာင္ ေျခမန္းကြင္း စြပ္သလို စြပ္ေပး တတ္ၾကသည္။ လူက မလႈပ္ ႏိုင္ေသာအခါ အလုပ္လည္း ဘာမ်ွ မျဖစ္ပါ။ ထို႔ေၾကာင့္ လုပ္သမ်ွမွာ ေရ ျဖစ္ရသည္သာ မ်ားေပသည္။ ဤသေဘာတရား တို႔ကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ နားလည္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ရံုးလုပ္ထံုး လုပ္နည္း ဆိုသည္မွာ လုပ္ငန္း တြင္ေအာင္ တီထြင္ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ ၎ ရံုးထံုးစံ မ်ားသည္ လုပ္ငန္း တြင္က်ယ္မႈကို ေနွာင့္ယွက္ေနပါလ်ွင္ ပယ္ရပါမည္ ဟု ေျပာဆိုခဲ့ေလသည္။ ထိုအခ်ိန္က စ၍ ၾကိဳးနီ စနစ္ ဆိုေသာ စကားကို အရာရွိ အရာခံ ေလာကထဲတြင္ အေတာ္ မ်ားမ်ား ေျပာလာၾကသည္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ လုပ္ငန္း ေလာဘ မၾကီး ဖို႔ရာလည္း ေျပာဆိုခဲ့သည္။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ အလုပ္လုပ္ရာ၌ တစ္ဆင့္ျပီး တစ္ဆင့္ လုပ္သြား ၾကရေပလိမ့္မည္။ စိတ္အား ထက္သန္ ပါသည္ ဆို၍ ေလာဘ တၾကီး လုပ္လ်ွင္ တြင္က်ယ္ ႏိုင္မည္ မဟုတ္ေခ်။ ကၽြႏု္ပ္တို႔ စီမံေသာ ကိစၥ မွန္သမ်ွ သည္ လက္ေတြ႔နွင့္ ညီ၍ အလုပ္လုပ္ရာ ၌လည္း လြယ္ကူရ ေပလိမ့္မည္။ တစ္ခါ တစ္ရံ ကၽြႏ္ုပ္တို႔သည္ ေရွ႕သို႔ တစ္လွမ္း မက နွစ္လွမ္းသံုးလွမ္း တိုး၍ ခ်ီတက္ ရေပမည္။ သို႔ေသာ္ ယင္းသို႔ ေျခလွမ္း မ်ားမ်ား လွမ္းတိုင္း လွမ္းတိုင္း ေျခလွမ္း တစ္လွမ္းမွ လဲမက် ရေလေအာင္ ေျမေပၚ၌ အခိုင္အမာ စိုက္ထူထားေသာ ေျခလွမ္းမ်ိဳး ျဖစ္ရေပလိမ့္မည္။ ဤကဲ့သို႔ေသာ စကားကိုလည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေျပာခဲ့သည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေျပာစကားကို မွီး၍ နွစ္နွစ္ စီမံကိန္း နိဒါန္းတြင္ ဤသို႔ ဆိုထားသည္။

“ဤစီမံကိန္းသည္ ခါခ်ဥ္ေကာင္ မာန္ၾကီးလို႔ ေတာင္ၾကီး ျဖိဳမည့္ၾကံ၊ ခါးကမသန္ ဆိုသလို ေလာဘၾကီး စိတ္ကူးယဥ္ျပီး ေရးဆြဲထားေသာ စီမံကိန္း မဟုတ္၊ ျမန္မာျပည္၌ ရွိေသာ လူအင္အား ၊ ေျမ၊ လယ္ယာ၊ သတၱဳ ပစၥည္း အင္အား တို႔ကို သူ႔အိုးနွင့္ သူ႔ဆန္ ၊ တန္ရံုႏိႈင္းခ်ိန္ျပီး ေရးဆြဲထားသည္။ လြတ္လပ္ေရး ရျပီးေနာက္ ၂ နွစ္အတြင္းတြင္ အက်ိဳး ျဖစ္ထြန္းနိုင္သမ်ွ ျဖစ္ထြန္း ေစမည့္ အျပင္ ေနာင္ အရွည္ လူမြဲမ်ား ေကာင္းစားဖို႔ ျမန္မာျပည္၏ စီးပြားေရး အေျခအေနကို အျမန္ဆံုး ေျပာင္းလဲ ပစ္ရန္လည္း ၾကံရြယ္ထားသည္။ ထို႔ျပင္ ျမန္မာျပည္ စီးပြားေရး အတြက္ စီမံကိန္း မ်ားကို တစ္ခုမက်န္ အားလံုး ထည့္သြင္း ျပီး ေစ့ေစ့စပ္စပ္ အျပီးသတ္ထားသည္ ဟုလည္း မဆိုသာေပ။ ၾကြင္းက်န္ခ်က္မ်ား အမ်ားပင္ ရွိပါေသးသည္။ ဤၾကြင္းက်န္ခ်က္ မ်ားမွာ ျပဆိုခဲ့ေသာ လူအင္အား ပစၥည္း အင္အား ခ်ိဳ႕တဲ့ျခင္း နွင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံ စီးပြားေရး နွင့္ ပတ္သက္ေသာ အေၾကာင္းအရာမ်ား၊ အခ်က္အလက္မ်ားကို ဂဃနဏ ရွာေဖြ စံုစမ္းေသာ သုေတသန လုပ္ငန္းမ်ားကို ယခုမွ စ၍ လုပ္ကိုင္ရေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ဤ သုေတသန လုပ္ငန္းမ်ား က်က် နန ျပီးဆံုး ႏိုင္ရန္ လုပ္ဖို႔ အခ်ိန္ အေတာ္ ၾကာေပဦးမည္။ သို႔ေသာ္ လြတ္လပ္ေသာ ျမန္မာႏိုင္ငံၾကီးသည္ အားၾကိဳးမာန္တက္ နွင့္ လက္ထိ လက္ေရာက္ လုပ္ဖို႔ အားခဲေနစဥ္ ဤမ်ွေလာက္ အခ်ိန္ ၾကာၾကာၾကီး မေစာင့္ႏိုင္။ လက္ရွိလူ၊ ပစၥည္း၊ ပညာအင္အား မ်ားနွင့္ ျဖစ္ႏိုင္သမ်ွ ျဖစ္ေအာင္ ေလာေလာဆယ္ လုပ္မည္”

( မူအတိုင္း )

ထိုကဲ့သို႔ နိဒါန္းတြင္ သႏၷိ႒ာန္ ခ်မွတ္ခဲ့သည့္ အတိုင္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ကြယ္လြန္ခဲ့သည့္ တိုင္ေအာင္ က်န္ ေခါင္းေဆာင္ ပုဂၢိဳလ္တို႔က အဖြဲ႔ ေပါင္း ငါးဖြဲ႔ ဖြဲ႕၍ ၁၉၄၇ ခု ႏိုဝင္ဘာလ တြင္ စီးပြားတိုးတက္ေရး စီမံကိန္ကို စတင္ ေရးဆြဲေလသည္။ အေခ်ာ ေရးဆြဲ ျပီးေသာ စီမံကိန္းကို အစိုးရ အဖြဲ႔က ဒီဇင္ဘာလ အတြင္းတြင္ သေဘာတူညီ ခဲ့ေလသည္။

အဆိုပါ ၂ နွစ္ စီမံကိန္းတြင္ လယ္ယာ စိုက္ပ်ိဳးေရး ကို အဓိက ထား၍ စက္မႈ လက္မႈ ထူေထာင္ေရးကို ေရွ႕ရွဳခဲ့သည္။ ယေန႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေတာင္သူလယ္သမား အလုပ္သမား အေျခခံ လူထုၾကီးကို ဦးတည္၍ စီမံကိန္း ထုတ္ကာ လုပ္ေဆာင္ေနၾကသည္မွာ ဗုိလ္ခ်ဳပ္၏ အေျမာ္အျမင္အတိုင္း လုိက္နာ လုပ္ေဆာင္ ေနၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ ယေန႔ အဖို႔၌ ကၽြႏု္ပ္တို႔သည္ လက္ေတြ႔ ဗဟုသုတ မ်ား တိုးပြားလ်က္ ရွိျပီ။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ ၾကိဳတင္ တြက္ဆ ထားေသာ အခက္အခဲ ဟူသမ်ွ တို႔ကို ကၽြႏု္ပ္တို႔က ျမင္ေအာင္ ရွဳ၍ ျမန္မာတို႔၏ ဒိ႒ ဓမၼ အေျခအေနတို႔ကို သိရွိနားလည္ ေအာင္ ၾကိဳးစား ေဆာင္ရြက္ကာ ‘လက္ေတြ႔’ အတိုင္း လုပ္ေဆာင္ သြားၾကမည္ ဆိုလ်ွင္ ရက္တိုတို ႏွင့္ လိုရာခရီးသို႔ ေရာက္ဖို႔သာ ရွိေပလိမ့္မည္။ အကယ္၍ အထစ္အေငါ့ မ်ား ရွိေနသည္ ဆိုပါလ်ွင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ အေတြးအေခၚ တို႔နွင့္ ညွိႏိႈင္း၍ ထို ထစ္ေငါ့ေနေသာ အေၾကာင္းအရာတို႔ကို ဖယ္ရွားၾကရဖို႔ ရွိသည္။

ထို႔ေၾကာင့္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္တို႔ က်ဆံုးေသာ အထိမ္းအမွတ္ ျဖစ္သည့္ ဤအာဇာနည္ ေန႔တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ စိတ္ဓာတ္သည္ ျပည္ေထာင္စု ျမန္မာႏိုင္ငံၾကီး၏ ၾကီးပြားတိုးတက္ ေၾကာင္းကို ရည္စူး၍ လုပ္ေဆာင္ေနၾကေသာ ေတာင္သူလယ္သမား အလုပ္သမား လူထုၾကီးနွင့္တကြ မကြဲမျပား တစ္သားတည္း ရွိေသာ အမ်ိဳးေကာင္းသားတို႔ အေပၚ၌ ျပန္႔နွံ႕၍ တည္ပါေစသတည္း ဟု ဆုေတာင္းလိုက္ပါ သတည္း။
(ယခုေဖာ္ျပပါအေၾကာင္းအရာမ်ားအား http://kyawhtetwin.blogspot.com/2013/08/blog-post_1422.html မွကူးယူေဖာ္ျပထားျခင္းျဖစ္သည္)